In de toeristische gids over Tenerife staat dat de wandeling
naar het Paisaja Lunar, de mooiste wandeling van het eiland is, met kers op de
taart een adembenemend natuurverschijnsel een maanlandschap. Wij beseffen na
jaren rondreizen en gidsen lezen, dat iedereen de toerist wil lokken met een
scheet in een fles en zijn bezienswaardigheden opklopt tot mirakelniveau,maar al
sinds 2004 hebben wij toch deze wandeling in ons achterhoofd. De kleine
huurautootjes en de weg er naar toe, lieten ons steeds weer afhaken.. Vorig
jaar echter hadden wij een grotere en wat solidere auto en trokken wij samen
met onze stoute schoenen tevens ons wandelbottines aan. Wij reden eerst naar
het hoogste dorp van Tenerife en sloegen vol moed de bosweg in. Een 7 km lange onverharde weg, vol putten en
stenen leidde naar de parkeerplaats waar de hoogte wandeling begint. Manlief stuurde de auto tussen de kuilen,
lavastenen en langs afgronden stapvoets tot aan de parking. Met onze
wandelstokken duwden wij ons anderhalf uur door het lavagrind langs een pad met
afwisselende vergezichten. Dan kwamen
wij aan een plek waar 5000 jaar geleden de vulkaanuitbarstingen een speciaal
mooi fenomeen heeft doen ontstaan. Mooi,
de Canaries mogen er trots op zijn. Terwijl wij met het zicht op de puntige
rotsen picknickten, bedacht ik hoeveel mensen ik al naar de maan heb willen
schieten. Ik ben er rotsvast van overtuigd dat deze plek nog veel te mooi is
voor alle terroristen, fundamentalisten en moordenaars. Als al onze
gevangenissen overvol zitten en men beslist om hen toch richting maan te
lanceren, dan stelde ik vanaf dat moment mijn veto. Voor mijn part mogen ze
rechtstreeks naar hun eigen beloofde hemel..recht naar hun eigen God. Ik kan me
als atheïst moeilijk voorstellen hoe dat dan allemaal in het werk zou gaan,
maar als je er in gelooft zal het helemaal niet onaangenaam zijn om ineens naar
Allah, Mohammed, God de Vader, Jezus Christus, Jahweh, Boeddha of Ganesh te gaan. Al eeuwen ontvangen deze
“goden” uitgemoorde Moslims, Christenen of vergaste joden. Jaarlijks kloppen er
duizenden aan met de vraag om in een betere kaste opnieuw naar de aarde te
mogen. Zitten die goden dan ergens in het heelal rond een ronde tafel, statistieken bij te houden
of een soort om ter meeste te spelen ? Wat gebeurt er in de komkommertijd, als
er geen grote oorlogen meer uitgevochten worden. Zitten ze zich dan op een wolk
te vervelen, als er nu en dan nog maar alleen een verbrande heks, een vergiftigde
paus, een paar vermoorde kinderen aankloppen ? Lachen zij sarcastisch als er een van de laagste kaste
verhongerde paria aanklopt met de vraag om als maharadja terug te kunnen ? Ja
nu en dan komt er een grote vis, zoals een Bin Laden, maar geef nu toe, zonder
het Amerikaanse duwtje in de rug, zat ook deze liever met zijn kont in het
woestijnzand in plaats van in het Allah paradijs. Spreken deze goden dan een
gezamenlijk strategie af om hun quota wat op te krikken ?
doen ? Een aardbeving links of rechts, of wat
denken jullie van een vulkaanuitbarsting, of nog leuker een tsunami over een
eiland sturen ook goed om wat zieltjes naar boven te krijgen. Een grote
epidemie is ook niet slecht, of weten jullie wat, we kunnen de salafisten wat
tegen de sjiieten en de soennieten uitspelen. Waar kunnen we nog een oorlogje
uitlokken, in Oekraïne misschien? Wat
vinden jullie het plezants, als ze daar beneden denken dat het de natuur is of
de mens zelf die elkaar uitroeit ?
Wie beslist er dan daarboven, wie naar de hemel en wie naar
de hel moet, want geef toe wij krijgen langs de gelovige hoek wel heel
tegenstrijdige meningen. Als er bij de Christenen iemand zelfmoord pleegt, dan
is dit een grote zonde en mag die niet aan de rijstpap beginnen. Als bij de
moslims daarentegen, een zelfmoordterrorist zichzelf en een aantal spijtige slachtoffers
opblaast, wordt hij direct als held, met open armen en benen door duizenden
maagden in de Allah hemel ontvangen. Je moet het maar begrijpen !
Terwijl ik aan mijn sandwich knabbelde en naar het
besneeuwde topje van de Teide staarde, bedacht ik dat wij onze hemel en hel
hier op aarde krijgen en niet in een voor mij fictief hiernamaals. De hemel is
als je gezond bent, als je een fantastisch lief hebt, je kinderen en
kleinkinderen zonder te grote problemen door het leven huppelen en als je soms
het gevoel hebt dat je lichaam gaat openbarsten van geluk. Dat is de hemel. De
hel krijg je, als je als homo of transgender levenslang tegen
onverdraagzaamheid moet opboksen. Als je als atheïst of anders gelovige,
probleemloos door medemensen als “niet gelovige honden” afgeslacht wordt. Als
je partner van je wegglijdt door een ernstige operatie, kanker, dementie of
Alzheimer. Als geliefden door een ongeval of een operatie zonder afscheid van
je weggerukt worden of als je je eigen kinderen moet overleven. Dat is de hel.
Ja, ja ik hoor jullie
al denken, waar blijft nu dat plezante verhaal ? Wel het leuke was, dat wij eindelijk
na al die jaren het Paisaje Lunar gezien hebben en na anderhalf uur dalen
probleemloos onze geparkeerde auto teruggevonden hebben. Wij vervolgens zonder
platte banden de hobbelige weg door het lavalandschap overleefden. Ik voelde me
gloeien van geluk en was trots op manlief zijn rijkunst. Wat later zaten wij,in
het stralende zonnetje van een lekker koel pintje te genieten op een terrasje
in het hoogste bergdorp van Tenerife, Vilaflor.
Als we in ons huurhuisje aankwamen en ik mijn laptop opende,
plopten er een prachtige foto van onze kleindochter en een mailtje van onze
kleinzoon binnen.
Dat is geluk, dat is de hemel !
