Nadat ik een paar nachten onrustig
geslapen had, opgeschrikt door dromen over aperitiefdrankjes, barbecue-
recepten en boodschappenlijstjes, was het dan eindelijk zo ver : manlief, de
jarige leeuw vierde met vrienden en familie met liefst twee barbecuefeestjes
zijn 76ste verjaardag. Eén dag nadien, nadat alle ‘Happy birthdays’
gezongen, alles opgegeten en alles leeggedronken was, kon ik eindelijk adrenalineloos
een volledige dag ontstressen. De volgende dag gingen wij de caravan uit de
winterstalling halen en kon mijn slaap opnieuw verstoord worden door allerlei vakantie-
inpaklijstjes.
Voor wij met onze caravan
richting zuiden vertrokken, hoorde ik op het allerlaatste journaal, dat de
transportsector een studie zou laten uitvoeren. Ze wilden nu wel eens weten hoe
het komt dat bij meestal dodelijke ongevallen er zoveel vrachtwagens betrokken
zijn. Ik vraag me af of die transportsectorambtenaren ergens heel hoog in een
ivoren toren zitten te slapen. Waarom huurt die sector niet eens zelf een truck
en zet daar twee avontuurlijke controleurs, met het juiste rijbewijs in. Ze
kunnen dan de autosnelwegen wat afschuimen en lekker de trein vrachtwagens voorbijsteken.
In de federatietruck zit de ene controleur aan het stuur en steekt op het
linker baanvak alle bumperklevende camions voorbij, terwijl zijn medepassagier probleemloos
in de cabines kan turen. Een beetje intelligente reflectie kan al vlug die peperdure
studie uitsparen. Als ze zo langs die file manoeuvreren kunnen ze moeiteloos vaststellen
wat die beroepschauffeurs allemaal uitvreten behalve normaal rijden. Al snel
kunnen ze de volgende conclusies aan de sector overhandigen. Sommige truckcowboys
hangen geeuwend over hun stuur en slalommen knikkebollend, gedrogeerd of
dronken van het rechter op het linker baanvak, liefst met een oplegger vol
gevaarlijke goederen achter zich. Ze peuteren in hun neus, kettingroken en
slingeren over de weg met hun mobieltje tegen hun oor aangedrukt. Ze trappen
onverwachts op de rem als ze eventjes hun facebook- vrienden checken. De
verveling druipt over het asfalt. Als het giet van regenen wordt deze wateropspattende
vrachtwagenkaravaan één doffe ellende. En
een heel goede raad, als er werkzaamheden aangekondigd worden, kan je beter met
je kleine nederige autootje tussen die onoplettende, lusteloze mastodontenbestuurders
wegblijven. Voor je het weet, vergeten zij, door hun drukke bezigheden, af te
remmen en wordt je eigen kleinere statussymbool tussen twee botskampioenen tot
schroot vermalen. Met een beetje geluk, kan jij het nog navertellen op de
spoedafdeling. De transportsector wil onze Belgische chauffeurs verplichten om
een opfrissingcursus- rijvaardigheid te volgen. Wat is het nut hiervan? Dit zou
echter volledig Europees aangepakt moeten worden. Niet alleen wij Belgjes, die
weer heiliger dan de paus willen zijn, moeten gekeurd worden, terwijl de rest
van Europa ongestoord met gangstertrucks blijven rondrijden. Ik denk dat wat
meer psychologische screening en onderzoek naar de gedragscode van het
vrachtwagenrijdend Oost Europees tuig hier veel meer nut zouden hebben. Wij,
die regelmatig een toertje Zuid Europa maken, kunnen er van meespreken.
Wij rijden met onze sleurhut over de Autoroute
du Soleil . Voor ons slingert een oplegger heen en weer tot zelfs over de
pechstrook . Het is al meteen duidelijk dat de chauffeur van Poolse afkomst alles
doet behalve gewoon chaufferen. Hij realiseert zich nauwelijks dat hij zijn
baanvak verlaat. Als we deze wegpiraat voorbijsteken, zien we dat hij driftig zit te sms’en. Een beetje verder rijden er drie Roemeense opleggers
op enkele meters achter elkaar. Zij scheuren over de snelweg met een constante cruisecontrole- snelheid
van meer dan de toegelaten 90km per uur. De (t)rucker van de laatste vrachtwagen loert
naar een videoscherm dat bovenaan in het midden van zijn voorruit geplaatst is.
Ik kan niet zien welke film er gedraaid wordt, maar aan de roodheid van zijn
gelaat vermoed ik dat het porno is. De chauffeur van de middelste camion
bladert juist in de krant die opengeslagen op zijn knieën ligt, de pagina’s
wapperen in de wind bij het openstaande raam . Alleen de voorste van de drie snelheidsduivels
lijkt normaal te functioneren. Het zijn tenslotte niet allemaal potentiële doodrijders.
Het lijkt wel dat mannen die in
een auto of in een vrachtwagen stappen alle automobilistenwaardigheid verliezen.
De lelijke eigenschappen zoals toeteren, vingertje omhoog, schelden en met de
grote lichten flikkeren komen dan plots bovendrijven. Snelheidsbeperkingen zijn
er vooral voor al die anderen. Zij voelen zich heer en meester en een
kansspelletje flitspaal- verschalken behoort tot het summum van alle
uitdagingen. Ook manlief leeft soms met een iets te zware voet en calculeert
steeds een 5 km per uur meer op de toegestane snelheid in. Als we rond Lyon
rijden mogen de gewone auto’s 90 km per uur en staat er een verbodsteken dat
auto’s met caravans maar aan 70 km per uur de bocht in mogen. Maar zoals
gebruikelijk wuift hij smalend mijn opmerking, licht superieur weg. Hij gelooft
niet dat een flitspaal onderscheid kan maken tussen een gewone auto en een auto
die zijn huis achter hem aansleurt. Een beetje verder langs de snelweg staat de
fotograaf. Taddaa! De kleine hufter blijkt echter een superintelligent paaltje te
zijn, want we zijn nog maar net met 90 km/u op zijn hoogte of de flash gaat af.
’t Zal een mooie foto zijn. Manlief met een gezicht vol ongeloof en ik ernaast
met een verbeten neerhangende mond. Manlief beweert nog steeds, dat de flitser
de ons voorbijstekende auto betrapt had, maar ik betwijfel het. De toekomst zal
het uitwijzen! Straks valt er weer een omslag met het politie-embleem in onze
Belgische brievenbus. Wie niet horen wil, moet betalen. Manlief sakkert dat hij
het eventjes uit het oog verloren was (dag Jan!). Ik zucht gelaten. Waar ik, in
meer dan twintig jaar niet in gelukt ben, zal de Autoroute du Soleil wel in
slagen. In Frankrijk temt men leeuwen!
Sim
26 augustus 2015 Aubenas/Ardèche
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Ik hoor heel graag van jullie wat jullie van mijn verhaaltjes vinden ?