“Zeg schatje, heb je al een
idee wat ik morgen moet klaarmaken?” “Mmmmm…”
“ Waar heb je nu eens goesting in?”
Manlief zit in de keuken over een kruiswoordpuzzelboekje gebogen. Hij denkt
heel intensief na en kribbelt lettertje na lettertje in het Zweedse
puzzelboekje. Dat is de manier om zijn Alzheimer-light te bestrijden. “Mmmmm, wat?” “Wat, wat! Ik vraag wat we morgen
gaan eten!” Manlief zucht en kijkt mij glazig aan: “Wat
ben ik nu weer vergeten?” Vergeten, vergeten..ik trippel met lichte verontwaardiging
de keuken uit. Een paar minuten later kom ik met de wasmand de trap
afgestrompeld en roep heel luid: “ Moet er nog iets mee in de wasmachine?”
Verrek, manlief heeft het gehoord, geregistreerd en er volgt zelfs een
antwoord! “Die broek, die in de slaapkamer over
de stoel hangt”. “Die zwarte? Hallo, hallo! ”Ik ga de keuken
opnieuw binnen. “Die zwarte?” “Ja zeg, ik ben dat
gezever al meer dan beu hoor!””Welk
gezever bedoel je?”Ik sta al onmiddellijk in mijn startblokken om de
hoorapparatendiscussie op te rakelen. “Awel, dat
geleuter over die zwarte, witte, roze en roet Pieten, zo’n fait divers, waar ze
zich mee bezig houden!” “Je bedoelt die schoorsteen Pieten?” “Ja zeg ik ben al lang niet meer mee hoor. Weet ik
veel of je nu jaarlijks of tweejaarlijks die schoorsteen moet laten vegen? En als wij die open haard nu nooit meer
laten branden, moeten wij dan die schouw nog laten kuisen?” Ik
geef het op. “Verdomme je luistert weer gewoon niet hé!” “Ja zeg, jij mompelt altijd zo, of je staat
in een andere kamer op fezeltoon iets te vertellen. Kom eens hier in de keuken en
herhaal het dan nog eens! Wat moest ik horen, wat was ik vergeten, wat moest ik
doen?” “Ik stond verdorie niet in een andere kamer, ik stond juist
naast je oor in de keuken”. “Oké, WAT vroeg je nu allemaal?” “Wat,
wat, steek je vinger in je gat, dan proef je pure chocolat…” Ik laat manlief
een beetje verbouwereerd achter en ga de wasmachine vullen. Ondertussen denk ik
na over de toekomstige logeerpartij in de kerstvakantie van de kleinkindjes.
Als ik terug in de keuken kom, zit manlief nog steeds obsessief in de denksport doorloper-editie lettertekens
te krabbelen. “Zeg schatje, als het weer
wat meewil, kunnen we met ons prinsesje naar de zoo gaan en als straks Matteoke
komt logeren, willen we dan eens naar het Museum voor Natuurwetenschappen in
Brussel gaan? Die grote hoeveelheid dinosaurusskeletten zal hem zeker
imponeren! Wat denk je ervan?” “Prima idee.”
Ik kan bijna niet geloven dat mijn vraag, door het woordjes schrijvende brein
doorgedrongen is. “Ik zal direct eens wat meer informatie op de computer
bekijken!” Ik duw de PC open en onmiddellijk komt er een mailtje binnen.
“Schatteke, een mailtje van
camping Le Boucanet. Ze mailen dat onze plaats in september gereserveerd is. Jij
zal wel superblij zijn, dat je opnieuw naar je lievelingscamping kan gaan
kamperen, niet?” “Ja, ik dacht het ook al, dat we beter
met de trein naar Brussel kunnen gaan, je kan daar inderdaad bijna nergens meer
parkeren!” Ik haal mijn schouders op en zucht
gelaten: “Matteoke eet graag Italiaans, ik zal eens kijken of er Italiaanse
restaurantjes of pizzeria’s dicht in de buurt van het museum zijn.” “Italiaans, zeg
keukenprinses, heb je al eens nagedacht wat je morgen kan klaarmaken? Weet je
waar ik nu al dagen goesting in heb, Italiaans!
Als je nog nieuwe ideeën nodig hebt, ik heb er nog een paar”
Ik heb er ook nog een paar,
een paar hoorapparaten die nutteloos in de schuif liggen.
Sim, 22/11/2016
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Ik hoor heel graag van jullie wat jullie van mijn verhaaltjes vinden ?