ZOEKEN JULLIE EEN REISBIJSTAND IN HET BUITENLAND?

Regelmatig zie je nu, juist voor de zomervakantie, reclame op de televisie voor Reisbijstand en assistentie bij pech in het buitenland. Voor jullie eventueel zulke polis afsluiten, lees ons onderstaand verhaal en hoe wij geholpen werden door de firma waaraan we al decennia lang voor zulke bijstand in het buitenland  betalen. Ik zal de volledige naam niet noemen, want ik ga deze mail aan alle familie, vrienden en kennissen doorzenden met de vraag om hem op hun beurt als” reclame”aan alle familie, vrienden en kennissen door te mailen. Tevens ga ik dit op Facebook zetten. Maar de naam begint met T van teringlijders en eindigt met de G van geschifte telefoondames, daarachter komt nog Family Full en voertuig bijstand.

Op één van onze laatste vakantiedagen vertrokken wij met auto en caravan vanuit ons Zuid Franse vakantieoord richting noorden. We waren nog geen 15 km voorbij de oprit in Cavaillon op de autosnelweg A7 richting Avignon, toen het leek of onze caravan een geweldige wind liet. De caravan slingerde niet maar achteropkomende auto’s toeterden. Klapband. We reden de auto op de pechstrook. Gelukkig was het een lekke band aan de kant van de reling en was er verder niets beschadigd. Terwijl de vrachtwagens voorbij denderden, kwamen wij dus uit de auto en trokken onze fluo- vestjes aan. De gevarendriehoek werd achter de caravan gezet. De autokoffer werd uitgeladen om de krik op te duikelen en het reservewiel van de caravan werd uit de disselbak gehaald. Manlief begon onder de reeds brandende zon aan de job, krikte de caravan op, draaide voor alle zekerheid twee pootjes tot op de ondergrond en probeerde uit alle macht de wielbouten los te draaien. De krengen weigerden los te komen! Oké, vermits er geen beweging in kwam, besloot ik de pechstrook noordwaarts af te wandelen tot aan een praatpaal. Mijn schoenen waren al bijna versleten van op het hete beton lopen en in de verte zag ik manlief met caravan al helemaal niet meer staan, maar nog steeds had ik geen aanduiding noch een praatpaal gezien. Ik herinnerde mij opeens dat wij wel degelijk een T….g Assistance, hulp in buitenland hadden. Yes, eventjes bellen en het zou voor ons opgelost worden… dacht ik. Terwijl ik terug richting auto en caravan stapte, toetste ik mobiel het nummer van onze reisbijstand in. Terwijl de camions mij luid dreunend voorbijreden, waren de meerkeuzevragen, jullie kennen ze wel, druk 1, druk 2 enz voor de taal die we verkozen bijna niet te verstaan. Vervolgens meerkeuzevragen voor alle mogelijkheden, met als nummer één, wenst U een nieuwe polis af te sluiten…ik dacht het niet! Toen ik eindelijk het juiste nummer ingetikt had om technische bijstand te krijgen, bleek de persoon die mij kon helpen in gesprek. Blijf aan de lijn hangen, wij helpen U zo dadelijk voort…Nog voor ik contact had, hoorde  ik een opgenomen bandje, dat zei : Dit telefoongesprek wordt opgenomen, zodat wij later kunnen nagaan, hoe wij onze service kunnen verbeteren. Eindelijk nam er een hulpdesk- dame met een Hollands accent op en vroeg of ze ons kon helpen.  Ik begon mijn verhaal, dat wij, op juist zo’n 15 km na de oprit van Cavaillon op de autosnelweg A7 richting Avignon een klapband aan de caravan gekregen hebben, maar dat manlief de wielbouten niet loskreeg en of zij iemand met wat meer kracht onze richting konden uitsturen. Dat leek toch een min of meer simpele vraag niet? Maar de telefoniste van de firma met de T van trut en de laatste letter een G van geestelijk gehandicapt begon mij op een trage slepende toon allerlei ergerlijke vragen te stellen. Ik ben er van overtuigd dat de allereerste vraag, ‘wat is de nummerplaat van Uw caravan’ wel degelijk heel belangrijk is, maar wat er volgt is volgens mij alleen handig voor hun eigen statistieken en niet voor twee gestresseerde senioren die langs de kant van de weg op hulp wachten. Het gaat als volgt en voor alle duidelijkheid ik overdrijf niet! Ik ben uiterst kalm en beleefd gebleven, maar in mijn hoofd ketsten de verwensingen als bliksems tegen elkaar!

Nou Mevrouw, nu heb ik de nummerplaat van de caravan, kan U ons ook zeggen hoe lang deze is? Welke kleur heeft Uw caravan en welke merknaam staat erop te lezen? Hoe oud is Uw caravan en hoe breed is Uw caravan en hoe hoog? Weet U dit niet, wat zal ik dan invullen Mevrou?Hoeveel weegt Uw caravan leeg en  hoeveel weegt hij nu denkt U , Hé dame van de firma met de T van Toedeloe…en de G van gaan we er nog iets aan doen,  wij vragen U toch niet om onze caravan te slepen of te repatriëren, wij vragen gewoon om iemand te sturen die de wielbouten er af kan draaien!

Nou Mevrou, ik weet dat dit niet leuk is, maar ik moet U nu eenmaal al deze vragen stellen om ons dossier in orde te maken, dus nog eventjes geduld hoor! Welk merk is Uw auto? Heeft hij nog steeds dezelfde nummerplaat, die U destijds aan ons doorgegeven heeft? Ja zeker, staan al deze gegevens niet  allemaal in Uw dossier opgeslagen, sinds het moment dat wij een nieuwe auto aangekocht hebben en ik Uw diensten van al deze veranderingen op de hoogte bracht? De helpdesk- bediende leutert doodleuk ongestoord verder.

Welke kleur heeft Uw auto? Hoe oud is Uw auto? Hoeveel kilometer hebt U reeds op de kilometerteller staan? Bent U met zijn tweeën of hebt U ook nog een huisdier bij U?

Luister eens mevrouw, ik begrijp niet goed waarom U mij nu reeds meer dan 10 minuten aan de telefoon houdt, terwijl wij gewoon iemand nodig hebben die kracht op de wielbouten kan zetten?

Nou Mevrou, nog eventjes hoor, nog een paar vraagjes gaat ze op dat Hollandse bekakte toontje verder. Zijn jullie met vakantie? Ja..Wanneer zijn jullie met vakantie vertrokken? Hé, of wij nu op 1 mei, 15 mei of 10 juni met vakantie vertrokken zijn, wat heeft dit allemaal te maken met onze vraag, we staan op de A7 en hebben hulp nodig om die wielbouten er af te halen!!

Ik veronderstel dat de call center juffrouwtjes nog nooit met een lekke band langs een heel drukke snelweg gestaan hebben, noch een klapband vervangen hebben, terwijl de helft van het Europese vakantiewagenpark en camionbestand met een snelheid van 130 km per uur voorbij zoeft.

Het schuim staat me bijna op de lippen, als ze doodgemoederd voortgaat, leuk! Vakantie. Bent U nu op de terugweg? Ja..Ho, Mevrouw bent U onderweg of staat U reeds op Uw tussenstop overnachtingadres?  Godverdomme, ik heb U nu reeds driemaal verteld dat wij op de A7, juist na de oprit Cavaillon, richting Avignon staan, we een klapband aan de caravan hebben, niet gerepatrieerd, noch gesleept dienen te worden, alleen wat hulp…De stoom komt nu langzaam uit mijn oren.

Nou Mevrou, heeft U een reserveband voor de caravan bij U?

Miljaarde Teletubbie van de Pech-verhelping in het buitenland, met de T van truttebees en eindigt met de G van geen kloten waard, dat is nu juist wat wij proberen te doen, die reserveband op de caravan krijgen!

Jullie houden het niet voor mogelijk, maar dan zegt die stomme telefoniste, die mij ondertussen een half uur heeft beziggehouden, Ik hoor het voorbijrijdende verkeer, staat U nu soms op de autosnelweg?

Als ik op dat moment aan die Hollandse truttemie had gekund, dan had ik haar met plezier door onze mobiel gesleurd. Ik wil nog begrijpen dat haast en spoed zelden goed zijn, maar wij zijn ondertussen een half uur verder en manlief had mij al gevraagd of ik soms, op onze telefoonkosten, mijn levensverhaal aan het vertellen was en of er nu nog iets ging gebeuren. Eventjes verwachtte ik dat er plots een Candid camera filmploeg uit de struiken zou springen en ons lachend zou vertellen dat het allemaal om een grap ging. Dijenkletsen en jolijt alom. Maar niets is minder waar, want daar gaat de telefoonjuffrouw zeurend verder.

Nou Mevrou, eventjes mijn dossier overlopen en kijken of ik alle vraagjes heb ingevuld, misschien nog één vraagje. Ze taterde verder alsof we gemamenlijk aan een theekransje zaten. Ik kon het niet laten, mijn tenen krulden van verontwaardiging en ik vroeg of ze godverdomme mijn gewicht en de maat van mijn schoenen ook nog nodig had. Ik hoorde een oorverdovende stilte aan de andere kant, haar adem stokte eventjes in haar Hollandse keel. Nou Mevrou, wij gaan U helpen hoor, ik verbreek dadelijk onze verbinding en dan moet U 17 bellen, die mensen gaan U onmiddellijk helpen. Als die garagist U geholpen heeft, wilt U onze diensten dan hierover eventjes van op de hoogte brengen aub. We hadden blijkbaar ineens tot volle voldoening van onze reisbijstand- dame haar computer- enquêtelijstje vervolledigd. Met deze vragenlijst kon je doctoreren en afstuderen.

Halleluja er kwam schot in de zaak, dacht ik…

Dus, vol goede moed draaide ik 17. Bonjour, en dan in het Frans, kan ik U helpen..Nu betalen wij al jaren onze reisbijstand, omdat het altijd handig is om je probleem in je eigen taal uit te leggen en nu wordt ineens van ons verondersteld om het verhaal helemaal opnieuw, in het Frans,  aan die nieuwe dame uit te gaan leggen. Bon soit, het lukte!

Zei die dame, kan U eens op de pechstrook wandelen totdat U ergens op het beton een cijfer ziet staan?  Dus ik begin nu een wandeling op de pechstrook richting zuiden. Ergens na 5 minuten wandelen met nog steeds de mobiel tegen het oor, zie ik het cijfer 6 op het beton staan met een pijl die nog verder van de auto wegwijst. Eh bien Madame, gelieve nu nog 600 meter te stappen en daar staat een praatpaal! We waren op dat moment  in het totaal reeds drie kwart uur verder!

Wat is er nu simpeler:  Hallo, reisbijstand in het buitenland? Wij zijn bij U verzekerd, dit is onze polisnummer, wij staan op de A7, na de oprit Cavaillon, richting noorden Avignon, wij hebben een klapband aan de caravan met nummerplaat…, wij moeten niet gesleept en moeten niet gerepatrieerd worden, er is geen ongeval, stuur ons iemand om de wielbouten er af te draaien..

Zij beantwoorden onze telefoon en regelen een interventie.

Desnoods sturen zij hun vragenlijst per mail of per post aan ons op en vragen deze in te vullen, maar hou in godsnaam de mensen, die zich reeds in een stresssituatie bevinden, geen half uur onnodig bezig.

Ondertussen had manlief de wielbouten van de caravan losgekregen en riep mij om te assisteren, want telkens er een vrachtwagen voorbij denderde, werd de caravan de ene kant aangezogen en werd hij met de windverplaatsing richting vangrail geduwd. Samen kregen we het reservewiel erop. Wij reden naar het eerstvolgende tankstation en pompen het reservewiel tot de juiste luchtinhoud op.

Terwijl wij verder richting Avignon reden, belde ik onze hulpverlening met de T van toeternietmeertoe en de G van geen chique waard, terug op. Ik krijg een hele vriendelijke mijnheer aan de lijn. Ik verwittig hem, dat wij geen interventie meer nodig hebben, dat er niemand komen opdagen is en dat wij zelf de reserveband vervangen hebben. Prima Mevrouw Vercauteren, antwoordt deze man, we annuleren deze interventie, goede reis verder. Eventjes later opnieuw telefoon. Diezelfde mijnheer, alles nog steeds oké Mevrouw Vercauteren?Geen problemen meer op de snelweg? Dat kan tellen als klantvriendelijkheid nietwaar, een overbezorgde hulpdesk- bediende!

We reden een vijftal minuten richting noorden, als de telefoon opnieuw rinkelde. Nou Mevrou Vercauteren, U heeft blijkbaar geen interventie meer nodig?Wilt U nu eventjes opnieuw 17 bellen en daar vertellen dat U afziet van de …...

Ik luister verstomd naar dat Hollandse accent. Nou Keesje, Treineke, Bep of hoe je ook mag heten,  je bekijkt het maar, bel zelf die 17 en vertel hun in je mooiste Frans dat wij Uw hulp niet meer nodig hebben! Ik hoop alleen, dat iemand zijn euro valt, als men later het telefoongesprek op het bandje beluistert, dat dit niet de manier van handelen is, die twee opgefokte caravanbezitters met een lekke band op een razend drukke snelweg nodig hebben! Hoe noemen jullie dit klantenservice?

Dit was nu die spreekwoordelijke druppel, die ons heeft laten besluiten dat de Pechverhelping- Reisbijstandpolis van de firma met de eerste letter T van Trek zelf jullie plan en die eindigt met de letter G van gesjareld, nooit meer verlengd zal worden.

Sim,   Nog steeds stomend van verontwaardiging!       Edegem 28/6/2016