Waren jullie, net als ik, van
die mensen die diep verontwaardigd waren toen Trump over ‘the hell hole
Brussels’ sprak? Fronsten jullie ook de
wenkbrauwen toen de Antwerpse burgemeester verkondigde dat onze gemeenschap
alleen maar last had met de Berbermarokkanen? Wij kopen op de markt steevast ,
kruiden, fruit en groenten bij het Marokkokraam en onze e-bikes bij een
goedboerende Marokkaanse fietswinkel. Buiten het feit dat ze hun cultuur door
onze strot proberen te duwen, trachten de meesten te werken, proberen ze alsnog
te integreren, laten hun dochters meer en meer hun sjaaltjes thuis en brengen ze
wat multiculturele restaurantjes in ons straatbeeld.
Maar, nu gaan jullie mij toch niet wijsmaken,
dat make en pake Marokkenbeek totaal niet weten waar hun legsel zich op
oudejaarsavond mee bezig hield?
Ik kan me voorstellen, dat
als moe Fatima op 1 januari de kamer van haar lieverdjes opende en ze daar drie
computerschermen, 5 smartphones met opladers, 10 doosjes antitiotica, 2 flessen
Listerine, 5 pakjes Neurofen, 20 dozen condooms, 1 fles shampoo tegen psoriasis
en 3 pakjes blarenpleisters ziet liggen, ze zich niet gaat afvragen of Bolcom en Farmaline ook op Nieuwjaarsdag
geleverd hebben. Schiet ze in een Arabische colère en geeft ze Mohammed, Abdul
en Bashir onmiddellijk een veeg uit de tagine, omdat ze zich realiseert, dat
als haar half minderjarig nageslacht alsnog geïdentificeerd wordt, zij als
ouders voor al de schadeclaims zullen moeten opdraaien. Of vindt ze het
achteraf wel fijn dat ze nu voor verschillende jaren genoeg gratis paracetamol
in de kast heeft staan. Steekt ze straks haar hoofddoekhoofd in het Saharazand
als de politie op de stoep staat en zal ze blijven beweren dat haar kroost om
middernacht braaf met ma en pa rond de feesttafel zat, met de waterpijp, de
thee, de couscous en de baklava. “Ik zweer het!”
Hingen ze ook uit het raam
toen ze de sirenes hoorden en de blauwe flikkerlichten zagen? Of dachten ze nog
steeds heel naïef dat dit het Belgische vuurwerk moest voorstellen? Zien die
ouders ’s anderdaags ook die beelden op de televisie, van kapotgeslagen bushokjes
en bankautomaten, in brand gestoken auto’s en geplunderde winkels, of zien die huishoudens
alleen naar het nieuws op El Jazeera en 2M Maroc?
Bij die 200 à 250 kleine
criminele eikeltjes die in Molenbeek alles kort en klein sloegen, die een
computerbedrijfje en een apotheker plunderden, die politie en brandweer met
bakstenen bekogelden, horen evenveel ouders bij die hun crapuulrelschoppers
niet in de hand hebben.
Eventjes zagen die ouders het
licht aan het einde van hun tunnel. Marokko voert dit jaar opnieuw de militaire
diensplicht in voor mannen en vrouwen tussen de 19 en 25 jaar. Veel Molenbeekse
ouders hopen dat daar hun onhandelbare zonen eindelijk in het gelid zullen
moeten lopen en respect gaan leren. ‘Law and order’! Pa Molenbeek haastte zich
op nieuwjaarsdag, zo snel als zijn djellaba en zijn babouches hem konden laten
spurten, naar de moskee om daar te bidden, dat de leger- oproepingsbrieven
sneller in hun brievenbus zouden willen vallen dan dat het Belgische gerecht
hun zonen zou kunnen identificeren. Maar hun hoop wordt onmiddellijk de kop
ingedrukt als even later het bericht komt, dat de Belgische Marokkanen wel
welkom zijn, maar niet naar het leger moeten! En dat is nu juist het probleem
van de meeste jeugd, ze mogen maar ze moeten niets meer. Als straks zo’n ettertje
toch voor het gerecht moet komen, dan is daar zeker weer zo’n links pro deo advocaatje
dat, tegen de meestal vrouwelijke rechter, opnieuw de slechte jeugd breeduit
uitspint. Dat zijn cliënt nooit mogelijkheden gehad heeft, dat hij sinds zijn
kleutertijd tegen het Belgische racisme heeft moeten opboksen, dat hij als
tiener op elk moment, van de dag en nacht, zijn identiteitskaart aan de politie
moest laten zien, ook als hij niet op de hoek van de straat drugs dealde en dat
dit dus zijn frustratie tegen de openbare macht alleen maar deed toenemen. Dat
de rechter moest begrijpen dat zijn cliënt alleen maar een
oudejaarsavondmeeloper was. Dat justitie zijn vorige 22 inbraakjes, zijn
pesterijen tegenover hoofddoekloze meisjes die hij hoeren en kegs noemde, zijn
twee fietsdiefstallen en carjacking en zijn jonge drugsverleden niet weer
opnieuw in het vonnis moest opnemen, want dat deze zaken allemaal door de
vorige rechters met moederlijke gevoelens en de mantel der liefde geklasseerd
werden. Zo’n advocaat legt dan ook de
nadruk op het feit dat zijn cliënt nog een paar maanden onder de 18 is en dat
er toch nergens plaats is om criminele minderjarigen op te vangen. En, als de
rechter toch beslist om een gevangenisstraf uit te spreken, deze zeker niet in
een gewone gevangenis mag uitgezeten worden, want dat dan UNIA en Child Focus heel
boos gaan worden.
Dus wordt zo’n gefrustreerd
macho- relschoppertje weer met een vermanend pampervingertje en een eventuele
werkstraf met uitstel opnieuw de straat opgestuurd. Klaar om volgende
jaarovergang andermaal keet te gaan schoppen.
Het is fantastisch dat
eindelijk één Marokkaanse jonge vrouw opstaat en op You Tube, de relschoppers
openlijk veroordeelt! Hopelijk wordt ze niet een dezer dagen in een
ondergrondse parkeergarage door de ettertjes in elkaar geslagen! Waarom
reageren die ouders niet? Waarom trekken die hun losgeslagen haantjes niet aan
de oren naar het politiebureel, zodat justitie niet meer al die beelden moet
analyseren om hun boefzoontjes te identificeren? Zijn ze het misschien toch
eens met de rebellie van hun nazaten? Is Brussel en maw Molenbeek dan toch het
hell hole??
Ik heb een gat in de markt ontdekt.
In plaats van een cordon sanitaire rond bepaalde partijen te trekken, zouden
wij bij rellen veel beter de politie samen met het leger inzetten en een cordon
rond het misdadig feestvierdertjescollectief
opzetten, ze bijeendrijven en de kring kleiner en kleiner maken.
Vervolgens moeten ze met een plofkofferinkt op alle onbedekte lichaamsdelen
mikken. Liefst geen bruin of zwart maar degelijk fluo purper of metallic biljartgroen. Het wordt min of meer
het principe van paintball; op de ogen
bij de bivakmutsen , de handen en het haar onder de houdi’s. Deze verf moet
minstens een maand als een schofttattoo zichtbaar blijven.
Ze kan noch bij het wassen,
het douchen en het haarkleuren verwijderd worden. Vroeg of laat moeten deze ingekleurden
de woonst verlaten en kunnen onze ordediensten ze zonder veel problemen
oppakken. Een paar aan de school, in het theecafé en sommigen op de hoek van de
drugsstraat.
Leest de politie mee? Goed
idee?
Wij sluiten dan al het gepaintball
volkje op in een grote kooi, ergens in het midden van de grote markt, waar vroeger
de schandpaal stond. We houden de rechts
georiënteerde partijen weg van het event, want die zouden toch maar alleen met
bijlen, hamers en bakstenen afzakken, maar we delen rotte eieren uit aan de
apothekers en beschimmelde tomaten aan de computer- winkelmedewerkers. We laten
de politie wat experimenteren met pepperspray en een beetje traangas. De Lijn
en de ‘brandende autoslachtoffers’ mogen zich uitleven met pek en veren en de
brandweer mag vervolgens het zootjes lamstraalrelschoppers dag en nacht natspuiten.
Het mag zelfs tot ze behoorlijk onderkoeld zijn want thuis ligt toch nog de
ganse gestolen medicatie op de kast waarmee ze de opkomende verkoudheden kunnen
te lijf gaan.
En natuurlijk vinden wij het
fijn, dat Adil, Bilal, Kamal , Ish, burgemeester Mohamed en nog zoveel meer nieuwe
Belgen de weg vinden om samen met ons een samenleving op te bouwen, alleen
spijtige dat op één nacht door een paar asociale nitwits een ganse bevolkingsgroep
weer door ons geviseerd zal worden.
Sim, 2 januari 2019, met veel
verontwaardiging.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Ik hoor heel graag van jullie wat jullie van mijn verhaaltjes vinden ?