RAMPTOERISTEN

 

Voor alle gediplomeerde ramptoeristen was het deze weken smullen. Het werd moeilijk kiezen tussen het overaanbod aan drama. Mega spannend toch?

Zo kon je, als je als gezinsuitje aan de slag wou, je kroost meenemen naar het intrede van Sinterklaas. Het kinderfeestje dat al spoedig ontaardde in het voor- en tegen zwarte Pietenprotest. Voor de verandering was het eens niet de woke anti-Pietenbeweging die de boel verziekte, maar echte pekzwarte-gekleurde, als Pieten verklede mannen en vrouwen, die de tegenstand met eieren, tomaten en stenen bekogelden. In één woord rampzalig kinderplezier. Maar leuk meegenomen voor de ramptoeristjes in wording.

Wou je meer de avontuurlijke actie opzoeken, dan kon je nog altijd kiezen voor een kanotochtje in de, met water ondergelopen, Westhoek. Eventjes wat rond peddelen in de buiten zijn oevers getrede IJzer, door de verzopen weilanden of wat tussen de tot borsthoogte volgelopen woningen kajakken.  Beetje langzaam bootje varen en misschien ondertussen het aantal zandzakken, waterpompen en verzopen tuinkabouters proberen te tellen. Altijd leuk om een fotootje te maken van die ene meneer die moedig, met rubberlaarzen tot onder zijn oksels, zijn koeien van de verdrinkingsdood trachtte te redden.

Vind je dit nog geen gewaagd avontuur genoeg, dan kan je misschien als echte rampreiziger eventjes naar IJsland uitwijken. Wel vuurbestendig schoeisel meenemen want de meeste grond is daar veel te heet onder ieders voeten geworden. Iedereen is ginds uit zijn huis geëvacueerd. Scheuren en afgronden in het dorpscentrum en overal rooksignalen die uit de grond op kringelen. Wel jezelf steeds in opperste alert-modus klaar houden, want het magma zit daar al tegen het aardoppervlak en de vulkaanuitbraak kan maar op zo’n 30 minuten op voorhand voorspeld worden. Moest je dit missen dan zou het maar eerst een regelrecht catastrofe-uitstapje worden.

Je kan natuurlijk nog steeds opteren om wat als oorlogs-ramptoerist in Oekraïne, Israël en Gaza te gaan pierewaaien. Toerisme-reizen in een door mensenhanden verscheurde wereld. Geen tekort aan bloederige smartphone-foto’s. Beschoten scholen, winkels en kerken. Geëxplodeerde tanks. Dode soldaten in moddergraven. Verkrachte en vermoorde festival-jetsetgrietjes, afgeslachte kibboetsgezinnen, in flarden gebombardeerde kinderlijkjes in de armen van huilende moeders. Keuze te over om er na je uitstapje een sprankelende tragedie-diashow van ineen te knutselen. Leuk om wat later je rampgruwel nog eens te beleven.

Ik kan jullie ook een toekomstig rampgebied aanbevelen, waar jullie echt jullie hartje aan zullen kunnen ophalen! Het wordt genieten! Wacht eventjes tot 1 januari 2024 en ga dan met de camera in aanslag naar het Brusselse Molenbeek. Daar hebben de ”nieuwe anders gekleurde Belgen” een hele speciale manier om oudejaarsavond te vieren. Politiecombi’s, andere geparkeerde auto’s, vuilnisbakken worden in brand gestoken en bushokjes verbouwd. Knallend vuurwerk en bommetjes worden in portalen van politiekantoren en winkels gegooid, zodat de ruiten sneuvelen en het crapuul kan beginnen plunderen. Op nieuwjaarsdag levert dit prachtige rampscenariofoto’s! En geen burgemeester die hierop met harde hand reageert, want dit is natuurlijk zijn socialistisch kiesvee die hem op zijn postje houdt! Misschien dat er op 1 januari eens een delegatie Belgische en Europese politiekers een geleide wandeling in dit rampgebied zou kunnen maken, gewoon om eens te kijken hoe het er aan toe gaat in en rond onze steden. Eventjes uit hun ivorentorenverblijf neerdalen en uit hun riante villa’s komen om de echte non-integratiewerkelijkheid te aanschouwen. Maar ik vrees dat jullie, de echte ramptoeristen, de enige geïnteresseerden zullen zijn!

Wil je het als ramptoerist toch wat rustiger aan doen, dan kan je nog steeds een blik werpen in onze rusthuizen. Onze vergrijzing wordt echt rampzalig! Door onderbemanning van het verplegend personeel, kan je daar huilende rusthuisbewoners vinden die al om zes uur (ik herhaal 18 uur), na hun avondmedicatie, in bed gestoken worden. En het wordt nog rampzaliger, want maar eerst om 10 uur ’s morgens worden de bejaarden uit bed gehaald…Leuk hé? En ramp boven ramp, straks zal er al helemaal geen ouderlingenopvang meer zijn. Je zal, volgens onze politici, moeten bewijzen dat je echt chronisch hulpbehoevend, gehandicapt of dement geworden bent anders blijf je maar lekker met wat zogezegde hulp alleen thuiszitten. Dan kan men in jullie bedden in het rusthuis of het ziekenhuis nieuwe asielzoekertjes leggen.  

Misschien krijg je als ramptoerist nooit genoeg van iemand anders zijn ellende..

Kick je op narigheid. Denk je er totaal nooit aan om hulp te bieden, maar wel aan fotootjes of videootjes maken alsof het steeds een toeristische attractie is.  En blijven jullie gewoon uit sensatiezucht nog altijd de echte hulpverleners in de weg lopen.

Proficiat, jullie zijn de echte helden!

Sim 22/11/2023

KLOP KLOP SAROMAPUDDING MOKKA SMAAK

 

Vorige week stond ik met mijn boodschappenwagentje aan de kassa aan te schuiven.

Voor mij een oudere man. Zo’n zeventig-, tachtigjarige mogelijk kersverse weduwnaar. Het type dat zelfs op zijn lekker zittende pantoffels naar de supermarkt zou durven gaan. Een gerimpelde kop, met zielige dode ogen. Zo’n in de steek gelaten echtgenoot in het eerste stadium van verwaarlozing. Zijn weinig overgebleven haar kroezelde over zijn jaskraag. Hij was waarschijnlijk al een paar maanden niet meer bij de kapper geweest. Zijn neusharen niet meer getrimd en uit zijn oren groeiden grote grijze stekelige voelsprieten. Hoe wist ik dat hij weduwnaar was? Hij stond constant te mompelen :”Ik mis haar zo”…In zijn winkelkar zes flessen rode wijn, een fles whisky en vijf diepvries éénpersoonsmaaltijden. Ik durfde niet te zeggen wat ik dacht “feestje vandaag?” De rij voor ons was nog behoorlijk lang. Hij mompelde wat en zocht duidelijk naar een luisterend oor. Hij draaide zich naar mij. “Godverdomme een massa klanten en twee kassa’s open, je moet hier wel wat geduld hebben hé madammeke!”. Ik glimlachte minzaam, antwoordde nog niet direct wat ik dacht (moet je gaan werken misschien?) want waar ik ook op de bus of tram zit te wachten, waar ik ook aan een kassa aanschuif, steeds begint er iemand tegen mij te praten en zijn levensloop te vertellen. “Goh madammeke, soms mis ik ze zo!” Tja kan ik begrijpen mijnheer, vroeg of laat staan we daar allemaal voor, veronderstel ik”. Weet je kind, vroeger kwam ik met mijn madam winkelen, lekker makkelijk, zij in de winkel, ik in de auto, radio op, gewoon wachten.   Of zij met haar lijstje voorop en ik als brave karretjes-duwer erachter aan”. Soms mis ik ze, ik probeer het ook zoals zij het deed hoor. Lijstje maken in functie van hoe de winkelschabben zich aandienden. Dan kwam je alles wel in de juiste volgorde tegen.. Ik probeer haar lijstjesvolgorde te imiteren, maar nu lukt dat hier niet meer.. Waarschijnlijk weer zo’n nieuwe jonge baas, zo’n lummel juist uit de schoolbanken, die alles voor de verkoopcijfers eventjes door elkaar klutst. Ik vind godverdomme de helft niet meer. Nu mis ik haar. Als ze nog geleefd had, dan had hier het kot te klein geweest! De eerste beste schabbenvuller had van haar de volle laag gekregen en aan de kassa had ze haar klep niet kunnen houden. En dan onderweg naar huis, dat gezeur en gezanik, dat ze haar lijstjes opnieuw moest aanpassen en pattati en pattata…Sorry dat ik dit zeg, madammeke maar soms haatte ik haar ook hoor! Denk dat ze vanuit haar graf een overeenkomst met de winkelleiding gemaakt heeft… Weet je, ik lust heel graag die opkloppudding van Saroma mokka-smaak. Nooit mocht ik die van haar meenemen.” Hij doet haar stemmetje na “Nee, Louis, vanille of chocolade, daar alleen hou ik van, ik ga voor jou niet speciaal die mokka opkloppen!” Soms wou ik haar uit de auto kieperen hoor, zo’n kreng!”. Je kan toch niet altijd je kinderen of kleinkinderen lastigvallen. Die hebben hun eigen leven en zien me aankomen.. wil je voor bompa eens een pakje mokkapudding meebrengen?  Nu ik alleen kan beslissen, wat ik zelf lekker vind, nu hebben ze godverdomme die winkelschabben overal veranderd en vind ik die pudding nergens meer.” Ik krijg een beetje medelijden met hem en zeg “Ja hoor die hebben ze nog hoor, ik zocht daarstraks naar zelfrijzende bloem, moest eventjes alle rayons aflopen en voilà,  ik wijs op mijn pak bloem.

We schoven onze winkelkar één plaatste vooruit. “En waar vind ik die?”  Als er één plaats is die elke man in de winkel kent. “Je weet waar al die bieren staan? Helemaal achteraan in de supermarkt, juist hier tegenover stonden vroeger al die blikken groenten, glazen potten met boontjes en appelmoes. Daar staan nu alle bloem, pannenkoekenmixen en puddingen.  De weduwnaar begint te glimlachen.

“Hou jij mijn karretje bij? Ik spurt eventjes naar die afdeling”. Hij sloft langzaam richting achterkant supermarkt. Ik heb zijn winkelwagentje al achter mij laten aansluiten en mijn boodschappen al allemaal op de band gelegd, voor hij terug richting kassa komt.  Hij stapt nu veel flukser en steekt glunderend twee pakken Saroma, smaak Mokka, de lucht in.

“Dank je wel madammeke, eindelijk mijn goesting! En definitief geen gedonder, gezaag en geleuter meer in de auto naar huis. Eigenlijk is het nu best aangenaam, want soms, kon ik haar grimmige betweterige kop niet meer zien en wou ik ze over het balkon flikkeren”! Maar ja soms, niet dikwijls, mis ik haar.  Amai bedankt, nooit gedacht dat ik vandaag nog met mijn Mokka Saroma naar huis zou gaan!”

Ik reken mijn aankopen af, knik hem eventjes moed toe “Graag gedaan hoor, succes en smakelijk puddingeten vandaag”.

 

Sim, 12 november 2023 (echt gebeurd)

 

LEGE ZIEKENHUISBEDDEN

 

Een kind van 5 jaar komt al spelend om, onder een gigantisch boomtak. Terwijl er een verwoestende storm over het land raasde, en iedereen al dagen ervoor verwittigd werd om binnen te blijven en zeker niet in parken of bossen te gaan wandelen, schijnen begeleiders van een schoolpleinwerking niet meer over de nodige herseninhoud te bezitten, om zelf in te zien, dat kinderen onder bomen te laten spelen wel het allerlaatste is wat je op zulke dag zou moeten toelaten! Niks meer in de holle bovenkamer maar alles in de telefoon! Het grut lekker buiten, monitors wat rust. Ongetwijfeld loerden ze op hun smartphones naar Youtubers, facebook, podcast en Tik Tok, naar alles behalve naar de spelende kinderen, de weer-app, de code oranje informatie, alarmerende berichten over afvallende takken, omver denderende bomen, en de razende wind die daken wegblies. Zulk drama door onwetendheid of gemis aan gezond verstand! Het is voor gewone denkende mensen niet te vatten. Nalatigheid van de stad en de opvangbegeleiders.. systeem paraplu, we do know nothing we are from Barcelona …no from Gent…

En als je straks in het ziekenhuis ligt,  weet dan dat er een rode socialistische ontoerekeningsvatbare randdebielenminister van Volkgezondheid is, die probeert om asielzoekers in hospitalen onder te brengen. Voor één nachtje? Nee hoor voor de ganse winter!

Terwijl je zachtjes uit je narcose bijkomt, schrik je jezelf misschien terug in coma als je plots zo’n Afghaans asielzoekerssmoelwerk naast je bed ziet staan, die breed lachend in je fruitmand ligt te graaien.

Wat?? Blijf eens van mijn druiven en mandarijntjes! Wie ben jij?? Ben jij ziek? Spreek jij Engels? LITTEL.. Are you sick? NO NOT SIK! What are you doing here? Are you cleaning the hospital? NO LIF HEER.. Wablieft?? YES HEER MY HOTEL…Nu heb je ineens alle recht om after-operation-stress-stuipen te krijgen. Je bloeddruk schiet stante pede de hoogte in als je ondertussen berekent wat je zelf moet opleggen om je solo-ziekenhuiskamertje te betalen. De vluchteling roept er nog wat vreemdvolkvriendjes bij, die smakelijk je peren, appels en chocolaatjes oppeuzelen. VERY GOET IN BELGIUM, NEIS FOOT, GOET BET TO SLIEP. Ze rommelen nog wat in je badkamer maar druipen dan af zonder verdere buit. Ze dweilen nog wat in de gangen tussen de dokters, het verplegend personeel en de koffiekar en grissen ook daar wat suiker en koekjes mee. SUPER HEER, WE STEE!

Je drukt tevergeefs op de bel om de verpleegster te roepen. Als die dan eindelijk na meer dan een uur, (“sorry meneer, we zijn chronisch onderbemand”), in je kamer komt, graait deze je kleding bij elkaar, begint al je baxters en apparatuur af te koppelen en rijdt ze je bed naar buiten.  “Nou mijnheer, gaan we even een wandelingetje maken door de gangen en mag U op een kamer van twee of vier gaan herstellen”. Waarom, ik betaalde toch voor een éénpersoonskamer? “Sorry meneer, nieuwe orders, van een niet door het volk verkozen minister”. Kamer van één, wordt kamer van vier bedden en twee luchtmatrassen en daar leggen we dan zes vluchtelingen in voor ze asiel en een uitkering bemachtigen of het papiertje krijgen dat ze het ziekenhuis en ons land moeten verlaten! Voordeeltje, vanaf nu kan U kiezen voor het gewone niet-te-vreten-Belgische-kost-ziekenhuiseten of voor Halalbereidingen”. Na deze mededeling krijg je waarschijnlijk een acute hartstilstand en is er weeral een bed extra vrij voor een glunderend asielzoekertje.

Ziekenhuizen zijn er om ziekenzorg te geven, niet om vluchtelingen op te vangen. Ministers zijn er om naar het volk te luisteren, niet om de burgers allerlei dingen ongewild en ondoordacht door hun strot te duwen. Tenzij het weer een “zattemanspraat-ideetje” was, daar is Vooruit sterk in de laatste tijd! Hoogrode kaken moesten ze krijgen om zulke idioterieën nog maar te durven voorstellen.

Staan er ergens ten velde niet genoeg kloosters te verkommeren waar maar 4 nonnen of 5 priesters en 2 pedopriesters ronddwalen? Aan zulke heilige huisjes mag blijkbaar niet geraakt worden? Misschien dat de nonnen en de patertjes reuze blij zouden zijn met de zorg voor zo’n 200 alleenstaande jonge mannelijk asielzoekertjes. Denk dat de pret er dan niet meer op kan!

Sim,  6 november 2023

 

OLYMPIQUES De olympische voetbalgedachte

 

Match Olympique Marseille tegen Olympique Lyon 29 oktober 2023: ten oorlog!

Dus er is een heerlijk avondje voetbal in het vooruitzicht gesteld en een troep fanatieke Marseillais-hooligans van het thuisspelende clubje kan gewoon het einde van deze match niet afwachten om alvast met de Lyonnais-tegenspelers-fanclub op de vuist te gaan??

AFLAP voor de AFTRAP!

Toen de spelers-en supportersbussen van het op verplaatsing spelende Lyon aan het stadion kwamen, werden ze reeds door een roedel randdebielen met stenen bekogeld. Hallucinante beelden van een ranzig fanatiek voetbalfanclubje dat zelfs de uitslag van de match niet kon afwachten. Blutsen en gaten in de carrosserie. Bus ruiten sneuvelden en de coach kreeg glasscherven in zijn aangezicht en werd bloedend naar het ziekenhuis afgevoerd. Politiemacht erbij, rellen, een aantal gewonden en een afgelaste voetbalwedstrijd.

Waarom konden deze supporters het normale scenario voor, tijdens en na een voetbalmatch niet gewoon volgen? Bezoekersbussen komen aan. Daaruit komen krijsende volwassen mannen en vrouwen getuimeld, met petten, sjaals, vlaggen en beschilderd in de kleuren van hun ploeg of land. Die strompelen bier hijsend richting centrum waar ze en cours de route wat terrassen en cafés verbouwen. Er wordt al wat over en weer geroepen naar de plaatselijke bevolking terwijl de politie al een oogje in het zeil houdt tegen mogelijke escalatie.  Tegen voetbaltijd slepen de comazuipers zich richting stadion, waar ze door een controle moeten alsof ze de Gazastrook willen verlaten! Rugzakken en handtassen worden gecontroleerd op een meegebrachte drankvoorraad, want in het verleden werden er al eens volle of lege bierflessen en blikjes naar de goal gegooid bij een, volgens hen, onterecht toegekend doelpunt. Ook flikkerde men regelmatig, vanuit de tribunes,  Bengaals vuurwerk tussen de spelers, zodat deze de doelnetten nog amper konden onderscheiden. Als deze maniakale relschoppers dan eindelijk, in hun voor de vijand afgesloten vak in de arena, plaats hadden genomen begon het geroep, eerst nog wat leuk hun clublied joelen of poepeloerezat meedeinen met de Mexicanwave.   Als de scheidsrechter dan het begin van de match fluit, begrijp ik nog steeds niet wat die groep zwakbegaafden triggert?  Als er twee-en-twintig sjotterkes het veld op komen gelopen en de bal van links naar rechts trappen, begint de meute plots wat spelers racistisch te beschimpen voor joden, hun moeders voor hoeren uit te maken om vervolgens als er een zwarte op het veld komt wat apengeluiden na te bootsen. En op welke manier of in welk lichaamsdeel, ze het bier en het vuurwerk toch binnengesmokkeld hebben, na het eerste doelpunt, keilen de drankvoorraad en de rode rookbommen opnieuw richting het gras van het voetbalveld.  Als er bij een gemaakt wedstrijdpunt, de triomferende clubspelers dan ook nog hun supporters wat opjutten, schettert er bovenop het gejuich ook nog een cannonade aan boegeroep op!  Als dan het scheidsrechtersfluitje het einde van de voetbalmatch aankondigt, zet de enige werkende hersencel, ter grootte van een mierentepel, van de verliezende fanclubleden zich plots in stammenoorlogsmodus.  Met een beetje geluk wordt het stadion niet volledig vertimmerd en kunnen de winnaars zonder veel gedram, getrek en kleerscheuren, blauwe ogen en messteken de voetbalarena verlaten. Dit is het normale draaiboek voor een standaard doorsnee voetbalcompetitie overal in Europa.

Wat ik echter niet kan begrijpen is dat het in Marseille zo uit de hand gelopen is! Wie de laatste jaren in deze stad en ook in Lyon toeristisch rondliep, kon al opmerken dat drie kwart van alle inwoners Arabier en moslim was. Dus die zullen dan toch niet met een volledige Pastis of Ricardkegel aan zo’n match beginnen?? Spreken die met elkaar af, ergens in de banlieues, om onder het borrelen van sloten muntthee, hoe, wanneer en op welke manier ze de politie weer zouden kunnen uitdagen?  Elke reden is goed om tegen de gevestigde macht ten oorlog te trekken! Welke ‘crème de la crème’ hooligans hebben deze voetbalwedstrijd dan voor iedereen ver’testikel’d door hun opgebouwde frustratie, al proactief, op de met verplaatsing in Marseille aangekomen Lyon-coach, zijn spelers en de supportersbussen te botvieren??

Olympic-Olympic, de olympische gedachte, voetbal een feest?? Een regelrechte warzone!

Sim, 1 november 2023